Het Licht

Totdat ik een jaar of 10 was had ik ervaringen met het licht, die voor mij als heel normaal voelden. Vooral ’s avonds, voordat ik ging slapen, kon ik als het ware ‘omhoog’ vanuit mijn kruin en zo was er licht. Toen ik deze ervaring rond mijn puberteit kwijtraakte, was ik ook heel vaak überhaupt het licht in het leven kwijt. Een aantal keer raakte ik in een depressie en vond ik het leven zo stom, dat ik hier liever niet wilde zijn. Ergens dacht ik altijd: ik wil terug naar het licht!

Gelukkig had ik magnetiseur Jac Zitman, die me in die periodes er altijd weer uit kon halen. Hij liet me iedere keer weer zien: “Alline, kijk nou eens goed, hoe zit het nu écht met jezelf?” Toen ik met yoga begon werd dat de belangrijkste en noodzakelijkste vraag in mijn leven. Wilde ik steeds weer terugvallen in het denken, in depressie, in ellende? Of kon ik ook hiér het licht vinden?

In wezen is het hele leven een soort leerschool om daarachter te komen. Soms met belangrijke leraren, maar de enige die het werkelijk kan ontdekken ben jij zelf.

En dan is het Licht niet dáárginds

Niet morgen of ver weg

Niet alleen een herinnering

Niet alleen door of dankzij jou

Dan is er enkel Licht

Er is geen morgen, geen ruimte, geen tijd

Zijn herinneringen en toekomst

En jij en ik

Alleen bestaand ín dit

In nu

In deze

Hier

Dit wat Licht is

Het enige wat werkelijk is