Niets

“God, ik smeek u, laat me niets meer zijn. Zodat ik alles kan zijn wat u verlangt.”

Het stond op de wc-deur, maar ook zonder die reminder ging er geen dag voorbij zonder dat het in mijn hoofd op kwam. ‘Laat me niets meer zijn.’

Al sinds ik een jaar of 14 ben, ken ik deze gedachte. Maar mijn interpretatie ervan was toen compleet anders dan nu. Vroeger maakte ze me angstig, verdrietig en uiteindelijk depressief. Hoorde ik hier niet, in dit leven? Donkere momenten waren dat.

In de gedachte zat een diep verlangen. Het verlangen naar iets anders, maar wat?

Totdat ik herkende wat dat kon zijn. De gedachte werd één van de belangrijkste drijfveren. Iets anders willen, het zoeken, het diepe verlangen…

De weg naar Dát wordt binnen de Advaita ‘neti, neti’ genoemd: ik ben niet dit, niet dat. In de ontkenning van alles kun je terugkeren naar de essentie van Zijn.

Iemand willen, geloven of denken te zijn, mooi of lelijk, heilig of zondaar, goed of slecht… het belemmert altijd dat wat je in werkelijkheid bent. Het wordt een sausje over datgene wat werkelijk is. De ene keer een heerlijk, mooi, zoet chocoladesausje, maar ook regelmatig een minder prettige variant.

Kijk maar eens naar de meest gelukkige momenten. De momenten waarop de inspiratie stroomt; wandelend door de sneeuw, schilderend, dichtend, pratend, dansend. Waar was je toen? Achteraf zeg je: “Dat deed ik”. Maar als je goed kijkt was je er niet. Je was er niet bij. Je was niets. Je werd alles.

Ze brengt je het duister, zodat je het licht herkent
Ze verwerpt alle idealen en ideeën. Geen enkel houvast.
Ze geeft ultieme vrijheid
Ze ontneemt alle identiteit. Lichaam, gedachten, gevoelens, “ik’.
Ze geeft Dát
Ze ontdoet alle ruis. Enkel helderheid, stilte, directheid, waarheid

 

God, laat me nietigheid zijn, zodat ik uw openheid ervaar
God, laat me stil zijn, zodat ik alles kan horen wat u zegt
God, laat me wonen in het duister, zodat ik uw licht herken
God, ik smeek u, laat me niets meer zijn.

Zodat ik alles kan zijn wat u verlangt

Alline van der Meulen

Geschreven voor:
Nieuwsbrief Spiritueel Centrum Pacha Mama, januari 2020